In een boeddhistisch klooster zat een groep monniken die voor de eerste keer meedeed aan een retraite. Iedereen was gemotiveerd en deed zijn best tijdens de meditaties en de activiteiten in het klooster. Op één monnik na die tot ergernis van de andere monniken, elke keer wanneer iedereen in meditatie zat, voortdurend geluid maakte door te gaan verzitten, te hoesten of weg te lopen.
Buiten de meditaties om was het net zo. Er werd mindfulness beoefend tijdens allerhande klusjes zoals afwassen en vloeren boenen, maar deze monnik weigerde de activiteiten stelselmatig en als hij ze deed was het zeker niet met aandacht!
Veel van de monniken ergerden zich aan het gedrag van de monnik en zelf zag hij het ook niet meer zitten. Hij besloot te vertrekken en liep de poort uit.
Toen de leraar dit hoorde, snelde hij zich achter de monnik aan. Hij zei; “Ik hoorde van je vertrek maar ik zou toch graag willen dat je blijft”. “Nee’, zei de monnik. “Echt niet. Dit is niets voor mij. Het stilzitten lukt mij niet en bovendien ben ik niet van plan om allerlei werkzaamheden te verrichten.” “Weet je wat” zei de leraar toen, “als je blijft dan betaal ik je”. “Nou, in dat geval blijf ik!” zei de monnik.
Dus de monnik kwam terug en toen de andere monniken hoorden dat hij terug was gekomen en nog betaald kreeg ook kwamen ze in opstand. “Hoe zit dat? Wij betalen om hier te mogen zijn en deze meneer krijgt betaald terwijl hij niet eens mee hoeft te doen met de activiteiten en bovendien iedereen tot last is!”.
De leraar reageerde: “Zonder hem, leren jullie niets”.
Als je alleen in stilte op je matje balans kunt ervaren en de rest van de tijd in stress, frustratie en andere gemoedstoestanden leeft, heeft meditatie weinig zin. Pas als je de lessen gaat toepassen in je dagelijkse leven, zul je gelukkiger door het leven gaan.
