Dat er een verlenging van de lockdown komt is vrijwel zeker. Hoelang het nog gaat duren is onzeker. De hele situatie is onzeker en ik merk aan mezelf dat ik daar last van heb. Onduidelijkheid over wanneer ik weer aan het werk mag, onzekerheid over hoe het nieuwe normaal eruit komt te zien, financiële onzekerheid en verveling. Want tsja, ik ben net een echt mens. Ik heb behoefte aan contact, andere mensen zien, knuffelen, gezelligheid, een dagje uit, ergens eten of een drankje doen.
Het boeddhisme leert ons dat alles veranderlijk is en dat alles ontstaat als het resultaat van voorgaande momenten; oorzaak en gevolg.
Om daar bevestiging van te krijgen hoef je alleen maar naar buiten te gaan en de natuur te observeren. Kijk naar een boom en zie hoe deze is ontstaan uit een zaadje dat daar is geplant en hoe hij elk seizoen verandert als gevolg van de omstandigheden. Wij zijn niet anders.
Vasthouden aan dingen creëert lijden omdat de natuur van dingen nu eenmaal veranderlijk is.
Oké, dus nu weten we dat. En toch ervaar ik verdriet en angst omdat dingen nu anders zijn en ik niet weet hoe dingen eruit komen te zien. Om met de woorden van Jan Geurtz te spreken: Geeft niks, mag best, laat maar even. Het is niet erg om emoties te ervaren. Je verzetten tegen die emoties vergroot het lijden alleen maar. Ze zijn er. Zie ze maar voor wat ze zijn. Niets meer, niets minder. Ze gaan vanzelf weer voorbij.
