Het woord ego komt uit het Latijn en betekent Ik. Maar wat is nou die Ik?
Je gaat al gauw jezelf omschrijven, naam, geslacht, functie…. maar dat is niet wie je bent. Bovendien is wie je denkt dat je bent vaak anders dan hoe anderen jou zien.
Waar in het lichaam zit het Ik
Als ik in de spiegel kijk, zie Ik dan wie Ik ben? Maar als Ik kaal word, of een ledemaat verlies, mis Ik dan ook een stuk Ik? Of zit het Ik in mijn hoofd? Maakt het wat ik denk en doe als een klein poppetje achter het controlepaneel? Zit het Ik dan in mijn hart? Als ik een pacemaker krijg, waar is mijn Ik dan?
Je brein creëert een Ik-gevoel waardoor het idee hebt afgescheiden te zijn van de ander. Ik is echter niet hetgeen je ziet in de spiegel, het is de identificatie met hetgeen je ziet in de spiegel. Je hebt een beeld van jezelf, zowel letterlijk als figuurlijk, en daarmee identificeer je jezelf.
Vanuit deze identificatie gaan we situaties aan en wil je het beeld dat je van jezelf hebt beschermen. Je handelt vanuit bepaalde conditioneringen en overtuigingen. Zo versterk je het Ik-gevoel en het gevoel afgescheiden te zijn.
Je ziet jezelf als individu, terwijl als je dat diepgaand gaat onderzoeken, je geen Ik kunt vinden. Het Ik zit nergens in het lichaam. Er is natuurlijk een verschijningsvorm, maar het Ik is daarin niet te onderscheiden.
Ik is dus een zelfgecreëerd beeld. Wanneer je je dat ten diepste realiseert hoef je jezelf ook niet meer zo serieus te nemen. En het mooie hiervan is dat je je beeld dus altijd kunt bijstellen.
